Bizim neslin çocukları... Hepimiz aynı mahallede büyümüşüz gibi hissederim zaman zaman.
    Sanki aynı sokakta körebe, saklanbaç, uzun eşek, kiremit yıkmaya, yakan top, beş taş, yağ satarım- bal satarım...oynamışız gibi gelir bana. Aynı yer sofrasında, aynı karavanadan kaşıklarmışız bulgur pilavını, tarhana çorbasını. Yolda oynarken topumuz huysuz teyzenin bahçesine kaçmış da, teyze topumuzu bıçakla kesip atmış bize. İp atlamışız uçuşan erenlerimizi tuta tuta. Camdan seslenen yaşlı teyze için bakkala gitme yarışı yapmışız. Seksek oyunlarında taşı çizginin üstüne getirince yanmışız. Küçük sokak çeteleri içinde yer almışızdır çoğumuz. Liderimizin emirlerini sorgusuz yerine yerine getirmeyi o yıllarda, aynı sokakta öğrenmişiz sanki.

     Ödevlerimizi lamba ışığında yaptık. Yaklaşan ulusal bayramlarımız için şiirler ezberledik. Bayramlık kıyafetlerimizi akşamdan hazırlayıp yeni pabuçlarımıza sarılarak uyuduk. Dinî bayramlarda kapı kapı dolaşıp el öptük, para topladık. Para yerine şeker veren komşularımıza içimizden gücendik. Bayram harçlıklarımızla mahalle bakkalından çata pat, balon, bisküvi, çikolata aldık. Birbirimizle paylaştık.

     Kavgalarımız da oldu zaman zaman. Bazen teke tek, bazen karşılıklı iki grup çatıştık. Ama yarım saate varmadan barışıp oyunlarımıza devam ettik. Annelerimiz yemek saatinde çağırıncagitmemek için neler ettik? Hatırlayın. Zavallı kadınlar, bizimle baş edemeyince bir dilim ekmeğe yoğurt sürüp tekrar gönderirlerdi sokağa.

    İkindi vakitlerinde ev işlerini bitiren hanımlar bir komşunun kapısının önünde toplanır mini kadın kafelerini oluştururlardı. Ama konvoylarından da taviz vermezlerdi. Kimi evinden tabure, sandalye getirir, kimi koltuğunun altına bir minder sıkıştırıldı. Ne keyifti onlar için o dedi kodu saatleri... Atılan şen kahkahalar o sokaklardaki anılarımda kaldı artık. Yakın zamanda öylesine içten kahkaha atan kadın sesi duymadım. Annemden bile.
     O günleri özlüyorum. O günlerdeki içten dostluğu, vefayı, paylaşımcılığı... Kısaca o günlerdeki insanlığı özlüyorum. Ya siz?