Çocuğunun Hayalinde Olan Yetişkinler

Hepimizin hayalleri, hayallerine ulaşmak için de gösterdiği çabalar var.

Bazen çok çabalasak ta hayalimizi gerçekleştiremeyiz veya hayalimizi gerçekleştirdiğimizi düşündüğümüz anda bizi mutlu etmediğini görürüz.

O zaman bir yerde bir şeyleri atlamışızdır. Ya kurduğumuz hayal çok gerçekçi değildir ya da hayalimizi gerçekleştirmek için gittiğimiz yol, verdiğimiz çaba yeterli değildir.

Hayal kurmak güzeldir ancak, hayale ulaşabiliyorsak veya gerçekleştiğinde gerçekten mutlu hissediyorsak.

Gelelim biz yetişkinlerin hayal kurmayı yavaş yavaş bıraktığı, gerçeklerin hem de acı acı yüzümüze çarptığı yaşamda, çocuklarımızın hayallerinde bıraktığımız izlere.

Biz yetişkinler çocuklarımıza kendi yapamadığımız hayallerimizi öyle bir işliyoruz ki, çocuğun hayaline bakıyorsunuz anne babanın hayali aslında.

Koçluk yaptığım, danışmanlık yaptığım ilkokuldaki çoğu çocuğa hayalini sorduğumda daha 10 yaşında bir çocuktan şunu rahatça duyabiliyorum; iyi bir üniversite okuyup, çok para kazanacağım, mühendis olacağım.

Ne kadar hoş geliyor değil mi kulağa. 10 yaşındaki çocukların sıra dışı hayalleri olmalı oysa çünkü adı üstünde çocuk. Ancak öyle güzel, kalıplaşmış bir hayale alıştırılmış ki, hayalini değil, başkasının (anne-babasının) hayalini kuruyor.

Dünyaya getirdiğimiz çocuklardan biz sorumluyuz ancak onlar bizim yapamadıklarımızı yapacak olan bizim hayal perilerimiz değil.

İlkokuldaki çocuğa daha ortaokulunu hayal edemezken yetişkin hayalleri kurdurmak en büyük hata diye düşünüyorum.

Hayaller biz yetişkinlerin yapamadıkları oysa çocukların aslında yapmak istedikleridir.

Bırakın şu çocukları, evet onları siz dünya ya getirdiniz belki ama bırakın hem de rahat bırakın. Kendi hayallerini kursunlar, kendi hayallerini gerçekleştirmek için yollar denesinler. Başarısız olsun, hayaline ulaşmak için yılmadan mücadeleye devam etmesini öğrensinler.

Bırakın çocukları sizin/bizim/yetişkinlerin yeterince kirlettiği, ama tertemiz oldukları dünyada kendi hayallerinde mutluluktan boğulsunlar.

Hangimiz bu kirlettiğimiz dünyada gerçeklerden çıkıp tozpembe hayaller kurabiliyoruz şuan. Biz kuramıyoruz diye onlara da haksızlık edemeyiz değil mi?

Etmemeliyiz de.

Belki onlar kurdukları o tozpembe hayalleri sayesinde Dünya’yı daha güzel bir hale, daha yaşanacak bir hale ve hayal kurulacak bir yer haline getirirler.

Biz getiremedik ama belki onlar getirebilir.

Hayal kurabilen çocuklara…