KAYIP GİDEN DEĞERLER

Her kasım ayı girince öğretmenliğim ve diğer pek çok meslektaşımın içinde bulunduğu durum aklıma gelir. Özellikle Öğretmenler Günü dolayısıyla daha bir akılda kalır içinde bulunduğumuz durum. Ama her yıl onca süslü cümleler kurulur, sonra unutulur. Ataması yapılmayan binlerce öğretmenin ve hatta iş bekleyen pek çok üniversite mezununun durumu böyledir.

Büyük hayallerle bitirdikleri okulları okuduklarına pişman eden bir sistemden bahsediyoruz. İçimizde her şeyi devletten beklemeyelim mantığında olanlar elbette olacaktır ama devlet kadrolarında yeni değerlere ihtiyaç duyulurken gerekli alımların zamanında ya da yetersiz yapılması genç mezunların başka alanlara yönelmesine neden olmaktadır. Bu da onca yıllık emeği ve eğitimi çöpe atmak olmaktadır. Bu hem gençler için hem de devlet için kayıp demektir.

Bahsi geçen değerler sadece öğretmenler için geçerli değildir. Ne yazık ki farklı alanlarda pek çok gencimiz aldığı eğitime karşılık kendi işini yapamamakta ve alakasız işlerde çalışmaktadır. Bu durum onlar için hem verim kaybı hem de onur meselesi olmaktadır. Ait olmadığı yerde çalışan bir bireyden başarı beklemek göründüğü kadar kolay değildir. Daha verimli olacağı yerde çalışacak gençlerimiz ne yazık ki en güzel yıllarını ya sınava hazırlanarak ya da kaygı, stres içinde çalışarak mutsuz bir şekilde geçirmektedir.

Bu sayı her geçen yıl çığ gibi büyümektedir. Yanlış devlet politikalarının sonucu bir üniversite mezunu işsiz kalıyorsa burada eğitimin kalitesini, niteliğini oturup yeniden sorgulamamız gerekecektr. Zaman zaman bu düşünceler dile getirilse de yıllardır somut bir adım atılmamıştır ne yazık ki. Üstelik ülkenin en ücra köşelerine dahi mantar gibi türeyen üniversiteler açılmış ve açılmaya da devam etmektedir. Buralarda üç yıl beş yıl vakit geçiren gençler sonrasında ise gerçek hayatla karşılaşıp afallıyorlar. Denize düşen yılana sarılır misali hayallerini bir kenara bırakıp karın tokluğuna hiç ummadıkları işlerde çalışmak zorunda kalıyorlar.

Bu bir eğitim ayıbıdır. Bu bir siyasi otoritenin ayıbıdır. Yıllarca emek verdiğimiz gençlerimizden emeklerimizin karşılığını almak durumundayız. Yoksa ölü yatırım olarak kalacaktır. Evet, Devlet herkese iş veremez bu da bir gerçektir. Ama daha planlı bir eğitim sistemi olsa daha iyi olmaz mıydı? Üniversiteye girerken herkesi alan sistem neden işe alırken ince eleyip sık dokuyo dersiniz? Onca genci üniversiteli yapacağınıza daha az, daha nitelikli ve ihtiyaç kadar genci üniversiteli yapsak olmaz mı? Sanırım hepinizin evet olur dediğini duyar gibiyim. Olur elbette. Böylece mezun olan herkes kendi işine sarılır dört bir koldan. En güzel yıllarını stres, kaygı içinde iş bulma derdiyle geçirmez. 

Herkes üniversiteli olmayınca ara eleman ihtiyacı da karşılanır. İnanın her şey daha güzel olur. Bunu denemek, hayata geçirmek lazım. Atama bekleyen on binlerce genci de görmek ve onlarla yakından ilgilenmek gerek. Çünkü o gençler bu ülkenin yetişmiş değerleridir. Bu değerlere sahip çıkmak ve sistemin çarkları arasında sömürülmesine izin vermemek  devletimizin görevidir. Daha bi duyarlı olunması ve hekesin hak ettiği değeri görmesi temennisiyle. 

NECATİ DİLEK