Hepimiz biliriz “ İnsan düşünebilen toplumsal bir varlıktır.” İnsan yaşadığı hayatı düzenlemek, değişiklikler yenilikler yapmak bulunduğu durumu olumlu yönde geliştirmek ve hatta bir de damgasını vurmak ister. Ancak  o  zaman  mutlu olacağına, içinde yaşadığı  ortama kolayca uyum sağlayacağına inanır.

       İnsan, verilenlerle,  bulduklarıyla  ve sahip olduklarıyla yetinmez. Güzelin daha güzelini, iyinin daha iyisini aramaya çalışır. Bu arayışlar,   kendine, çevresindekilere zarar vermiyorsa, aşırı hırs, bencillik,  tatminsizlik yaratmıyorsa bir problem yoktur. Hatta yararlı olduğu bile söylenebilir. İnsanın kendisine karşı gösterdiği duyarlılık tabi ki önemlidir. Ama insan toplumsal bir varlıktır. Çevresine  karşı da   duyarlı  olmak durumundadır. Düşünen bir insan, beğenilerini ve  eleştirilerini   uygun bir dille, uygun bir ortamda ve uygun yerlere iletmesini bilen insandır. Bu durum, insani duyarlılığı gerektirir. Duyarlı bir insan hayattan zevk alabilen, kendisine ve çevresine katkı sağlayan insandır. Çevresindeki güzelliklerin karşısında olmaz. Eğer çevresinde yanlışlıklar ,olumsuzluklar varsa, yanlışlıkların düzeltilmesi ve olumsuzlukların ortadan kaldırılması için yapıcı katkı sağlar.

       Bir insanı etkileyen bir olay, başkalarını da etkileyebilir. Aynen suya attığımız bir taşın etkisinin dalga   dalga  yayılarak  genişlemesi gibi olumlu  veya olumsuz etki yaratan  sosyal hareketlerde dalgalar halinde büyüyerek yaygınlaşır. Bizi bir şekilde etkisi altına alır. Yaşadığımız dünyaya, çevremize karşı ne kadar duyarlı olursak, bu duyarlılık olumlu veya olumsuz olarak bize geri dönecektir. Çok basit bir örnek: Çocuklarımıza otobüste , trende  yaşlılara, güçsüzlere, hamilelere, ihtiyacı olanlara öncelik duyarlılığını kazandıramamışsak, gelecekte ihtiyacımız olan anlarda o dönemin çocukları da bizlere anlayışlı davranmayacaklardır. Çünkü onları biz yetiştiriyoruz. Onlar bizim eserimiz. Bu sebeple iş işten geçtikten sonra çevremizden anlayış ve duyarlılık beklemek gerçekçi değildir doğrusu. Önemli olan nedir? Gerekli duyarlılığı ,hassasiyeti  yerinde ve zamanında gösterebilmektir.

       Yaşadığımız bu çağda toplumsal duyarlılık daha fazla önem kazanmaktadır. Ekonomik gelişmeyle birlikte   insanların  bireyselleşmesi ve sonucunda yalnızlığa itilmesi gerçeğiyle karşı karşıya kalmaktayız maalesef. Bu durum duyguların körleşmesine neden olmaktadır. İnsanı hem kendine hem yaşadığı topluma yabancılaştırmaktadır. Bu yabancılaşma, insan yaşamına anlam veren tüm değerlerin kaybedilmesinden başka bir şey değildir.

       Her bakımdan sağlıklı insanlar yetiştirebilmemiz için ekonomik  özgürlüğün  yanında  insani değerleri ön planda tutan yapıyı kaybetmememiz gerekir. İnsanın bu duyarlılığı geliştirmesinden kimler sorumludur. Başta aile, arkadaş, okul  olmak üzere toplum olarak hepimiz sorumluyuz. Okuduğum ve çok etkilendiğim bir yazıdan sizlerin de etkileneceğini  düşünerek   paylaşmak istiyorum.

       “ Tümü fiziksel ve zihinsel engelli olan dokuz yarışmacı,100 metre  koşusu  için başlama çizgisinde toplanırlar. Yarışmacıların tümü yarışı bitirmek ve kazanmak için istekliler tabi. Yarışa başlar başlamaz içlerinden biri tökezleyip yere düşer ve ağlamaya başlar. Diğer sekizi  ağlama sesini duyarlar ,yavaşlarlar ve geriye bakarlar .Sonra  hepsi dururlar, yönlerini  değiştirirler, geriye dönerler ve düşenin yanına gelirler. İçlerinden  Down sendromlu bir kız eğilip düşen arkadaşını öper ve “Bu onun daha iyi olmasını sağlar” der. Sonra dokuzu  birden kol kola girerek bitiş çizgisine doğru hep birlikte yürürler. Stadyumdaki herkes ayağa kalkar dakikalarca onları alkışlar.

       Hayatta önemli olan, diğerlerini de anlamak, yavaşlamak, yönümüzü değiştirmek olsa da, diğerlerinin     kazanması için yardım etmektir. Toplumsal duyarlılık ve şuur bu şekilde gelişir. Duyarlılık,  hisli   ve  içli olmaktır… Tanımadığın bir başka insana karşılıksız yardım etmektir.

       Sevgilerimle

Feride ÇANTAL

OLAY AYDIN