Yaşamımızla ilgili kurduğumuz en güzel ilişki kendimizle olan ilişkimiz ve kendimize vereceğimiz sevgidir.En çok duyduğumuz hatta duymaya alıştığımız “Kendini Sev “ lafı...Peki nedir bu “Kendini Sevmek ?“ Kendimizi nasıl seveceğiz. Sevginin ne olduğu konusu biraz kafalarımızı karıştırıyor.Çünkü biz sevdiğini kıskanan, onu sahiplenen,kısıtlayan,başkasına yan gözle baktırmayan bir toplumuz.Kendimizi de böyle seveceksek vay ki vay halimize.  

 

                                         Peki nedir gerçekten de “Kendini Sevmek?” Bir kuşu gördüğümüz de,bir bebeği gördüğümüzde ,güzel kokan bir çiçeği kokladığımızda bir sevgi hissederiz.Kuş uçup gitsede, bebek huysuzluk yapsada, çiçek solsada onları sevmeye devam ederiz.İşte bu sevgiyi kendimize karşı hissetmeliyiz.Bizlerde bazen hayata karşı sırtımızı dönüyoruz,huysuzlanıyoruz,mutsuzluktan solabiliyoruz.Bütün bunlara rağmen kendimizi sevmeliyiz.Bunu bir kuş, bir çiçek hakediyorsa biz fazlasıyla hak etmiyor muyuz?Başkalarını sevebilmek bu kadar kolayken, insanın kendisini sevmesi de kolay olmalı.                                                         

          Tam istediğimiz kıvamda birisi olmayabiliriz.İstediğimiz kiloda, istediğimiz boyda, istediğimiz güzellikte, istediğimiz karakterde ,istediğimiz yerde, istediğimiz başarı seviyesinde olmayabiliriz. 

 

 Kendimizi sevebilmemiz için muhteşem, olağanüstü ve kusursuz olmamıza gerek yok.Bizi mutlu ve iyi hissettirdiği için sevdiğimiz birinin bizi üzdüğü zamanlarda ona karşı olan sevgimiz nasıl azalmıyorsa kendimizide  kusurlarımızla, hatalarımızla olduğumuz gibi sevebiliriz.Sevmeliyiz.Kendimizi sevmeyi başarmak zor geliyor olabilir.Çünkü sadece kendi eksiklerimizi görüyor ve bizden başka herkesin halinden memnun olduğunu düşünüyoruz.Bu nedenle çoğunlukla kendimizi yargılıyor, kendimizi suçluyor hatta bazen cezalandırıyoruz.Başkalarına yapamadıklarımızı kendimize yapıyoruz.Kendimize  merhametsizce acımasız davranıyoruz.Çoğu zaman bizim kendimize davrandığımız gibi bir başkası bize davransaydı onu bir an bile yanımızda istemezdik.Bu nedenle kendimize nasıl davrandığımızı farketmeliyiz ki kendimizi sevebileceğimizin farkına varmamız kolaylaşsın.Kendimize şartlar, engeller koymaktan vazgeçmeliyiz.Sadece başardıklarımız değil başarısızlıklarımızla da kabullenmeliyiz.Başkasını üzgünken gördüğümüz de mutlu olması için elimizden geleni yaparken kendimiz için neden bunu yapmadığımızı düşünmeliyiz.

 

         Kendimizi sevmekte bu kadar zorlanırken insanların bizi sevmesini bekliyoruz.Ama kendimizi ne kadar seversek o kadar sevilebileceğimizi unutmamalıyız.Her birimiz bu zamana kadar yaydığımız ışığı, pozitif enerjiyi, gözlerimizin pırıltısını, gülüşümüzdeki samimiyeti ve başarılarımızı görmezden geldik.Belkide başkalarınınkini görmekten kendimizinkileri görmeye fırsatımız olmadı.Bu fırsatı yaratacak olan kişiler kendimizken neden hiçbir şey yapmadan durduk.

 

         Kendimizi sevmeyişimiz, mutluluğa ve sevilmeye layık olmadığımızı hissetmemize neden olurken kendimizi sevmeye başladığımızda  özgüvenimizin artmasıyla birlikte hayattan alınan keyifte bir o kadar zevkli hale geliyor.

 

          Kendimizi  sevmemiz için muhteşem olmaya gerek yok ama  muhteşem  birisi olmak için kendimizi sevmemize  gerek var..Bugünden itibaren kendimizi sevmeye ilk adımı atmalıyız.

 

         “Ben Kendimi Seviyorum “ dememizin önünde bir engel var mı?Haydi bugün farklı bir gün olsun kendi içimizde kendi bayramımızı yaratalım.Bugün kendimizi sevelim, bugün kendimizi önemseyelim, bugün kendimize değer verelim.

 

          Bakın, görün  yarın bize hayat hangi güzelliklerini sunmaya  başlayacak.Sevgiyi ve sevmeyi öğrenmenin zamanı yoktur.Yeterki buna inanalım.

           Sevgilerimle