Bu yıl ilk kez kışı Kuşadası’nda geçirdim. Ege’nin uzak yerlerine gidemeden Kuşadası çevresini iyice inceledim. Söylence, masal, öykü, ören yerlerle ilgili araştırmalarımı “Büyülü Kent Kuşadası” dosyamı oluşturdum. Sık sık da yaya olarak Kuşadası’nı dolaşıyorum…
Dün sabahın erken saatlerinde Kuşadası’nı dolaşırken temizlik işçilerinin çalışmalarını izledim. Her yeri ak pak yaptılar. Kendilerine teşekkür ettim. “Sizler olmasanız çöplerin içinde boğulacağız,” deyince gülümsediler.
Öğleden sonra belediyenin yanından Liman Caddesine doğru gidiyorum. Yerler sigara izmritleri ile dolu. Satış yerlerinde çalışanlardan biri içtiği sigarasını caddenin ortasına fırlattı. Az ileri gittim, bir başka satıcının fırlattığı izmarit bana çarptı. Kızarak, “Utanmıyor musun şu turizm kentinde izmaritleri atmaya?” dedim. “Ben onu su lagarına atmıştım size çarptı,” dedi.  “Sizi şikayet edeceğim,” deyince de alaysı bir tavırla elini salladı.
“Kuşadalı Bir Yurttaş” kitabımı yazarken İsmail Dirim abi, “Turizmin ilk yıllarında dükkanın önünü her gün ben süpürüyordum. Bir gün nasılsa bir izmarit yerde kalmış. Belediye memurları öyle bir ceza yazdı ki dört beş adam yöğmiyesi. Babamdan da bir güzel dayak yedim,” diyordu.
60’lı yıllaın başlarında geldiim Kuşadası’na. Her taraf pırıl pırıl, insanların yüzü ak pak. Tertemiz giyimli insanlar güleç yüzlerle karşılıyorlar. Balıkçılar kahvesinde çay içiyorum, parasını vereceğim, “Hasan amca ödedi,” diyorlar. İnsan sevgisi boy boy,  ak yüzlerde tutşuyor sevgiler. Süslü faytonlar sokaklarda, içindeki insanlar dümbelek çalarak türkü söylüyorlar.
Aradan altmış kusur yıl geçmiş. Kuşadası turizmde yol almış. Koca koca gemiler de gelmeye başlamış limana. İşyerlerinde sakalı saçı birbirine karışmış, garip giyimli insanlar. Kaba kaba davranışlar, argo küfürler, yerlere atılan izmaritler, turistleri korkutan davranışlar…..
Herkes aya giderken biz geriye mi gittik. O güleryüzlü, tertemiz giyimli, sıcak davranışlı insanlara ne oldu? Eskiden her dükkan sahibi önündeki caddeyi temizlerdi. Kadınlar Denizindeki işyerleri de iki adım önündeki pisliği dokunmuyor. O güzel insanlara ne oldu?
Belediyemizin görevlileri bu konulara özen göstereceklerdir, biliyorum. Benim üzüntüm Atatürk’ümüzün çağdaş ülkesi ne hale gelmiş, gün geçtikçe kabalaşıyoruz. Bir de gece gündüz bizim pisliklerimizi temizlemek için kendi sağlıklarını hiçe sayan temizlik işçilerimiz. Yazık onlara…
Lütfen biraz duyarlı olalım…