EYVAH CEP TELEFONUM BOZULDU
Ah dostlar, nasıl bir felaket, nasıl geldi benim başıma, nasıl. Ben ne edeyim, nerelere gideyim. El bileğimden aşağısı sanki yok, parmaklarım o kadar çaresiz ve amaçsız ki, tuşlara basamadıkları için küsmüşler mi acaba?

Ah kahvem, köpüğünü, tüten dumanını videoya çekip atamadığım için ne tatsızsın bu sabah… Diyemedim kimselere günaydın, ah ne yalnız kaldım. Ya kahvaltım? Şahane sunum tabaklarım? Kimseler görmeyecek sizleri öyle mi? Yok, yok ağlamamalıyım.

Evdeyim, öyle ya, her şey telefon mu canım, şu odalarımı bir gezineyim. Gezineyim ama kaç adım attım, kalorilerimi nasıl sayacağım? Kalp atış hızım falan ne durumda? Sağlıklı mıyım acaba? Camdan bakınca da, anlaşılmıyor ki dışarısı kaç derece? Günlük haberlerden de uzak kaldım iyi mi, döviz kurları ne oldu? Bugün burcumda telefonumun bozulacağı kesin yazıyordur. Ah canım telefonum ah…

Saat kaç oldu, bizim kızlar şimdi gün ortası gıybet haberlerini geçiyorlardır, okunmadık mesajlar dağ gibi olmuştur, muhabbetten de uzak kaldım, merak etmişler midir beni, aramışlar mıdır? Ev de sessiz. Müzik açardım şimdi. Yapacak hiçbir şeyim kalmadı, bittim ben. Eyvah sanal çiftliğimde kuzularım aç kaldı, ağlıyorlardır şimdi. Oyun da oynayamıyorum ki, resmen ortada kaldım, oyalanacak şeyler arıyorum çaresizim. Hayır, el örgüsüne başlayayım desem videodan izlemeden hayatta yapamam. Arada alışveriş sitelerimde de dolaşırdım, sepete attığım ürünler hala duruyor mudur? Kıyafetlerimin fotoğraflarını kimselerle paylaşamadıktan sonra ne anlamı kaldı ki zaten. Yok yok hayat bitti benim için. 

Ünlüler güne nasıl başladılar, ne renk maske taktılar göremeyeceğim. Gıcık olduklarımın sayfalarını gizli gizli takip edip altına yorum atıp stresimi atamayacağım, okuduğum kitabı, çorabımın rengini, terliğimin tekini, akşam ne pişireceğimi kimselerle paylaşamayacağım öyle mi? Batsın bu dünya.
Yanmışım, bitmişim, tükenmişim ben. Öyle bir depresiflik çöktü içime. Koskoca dünyada yapayalnızım. Belki göktaşı haberi yayınlandı, belki de uzaylılar işgale başladı, hiçbir şeyden haberim yok, yazık bana. Akşam ne yemek yapacağım hiç fikir veren yok, hadi yaptım diyelim, mutfağı temizleme önerileri veren yok, canlı yayınlar kaçmış, tadım tuzum nasıl olsun. Yaşamak çok zor dostlar ev üstüme üstüme geliyor. Uyku da tutmaz beni şimdi, iki dedikodu yapamadan geçmiş günü günden sayarsam kalbim kurusun derdim, ah ne büyük söylemişim. Yaşamak bana haram oldu.

Şaka bir yana ama ahvalimiz budur dostlar. Bırakın mobil telefonu, her evde telefon olmadığı, komşuya gidip telefon ettiğimiz günleri gören biri olarak, nasıl da alışmışız cep telefonuna. Hayati ihtiyaç telefon, evet ama böylesi değil tabii. Her ne kadar güncel kalmak önemli olsa da , daha çok evde olduğumuz bu günlerde, iletişim kurmamızı sağlayan  akıllı cihazları doğru amaçlarla kullanmayı tercih etmek en doğrusu olsa gerek. Yine de kimsenin telefonuna zeval gelmesin diyelim. Geçmişler olsun, çabucak tamir olup ceplerimize geri dönsünler. 

Esra Uluergüven

OLAY AYDIN