SÜRGÜN HAYATLAR
Herkesin hayatında en az bir defa yaşanan hadise. Yani bunun ille de bir ceza ile olması gerekmez.

Bazen mecburen yaşanır bazen bir anlık öfkeden bazen şu “ Yüreğinin Götürdüğü Yere Git “cümlesi yüzünden. Rutin yaşantında bir gün öyle bir şey olur ki buna kırılma anı da denebilir, bastığın yer iter seni . Şehrin rüzgarı yabancı yabancı esmeye başlar. Doğup büyümüş bile olsan reddeder o topraklar seni, git der, olmamalısın buralarda, çare yok.

Tası tarağı toplayıp gidersin .Öyle bir kararlı gidiştir ki ardında gözlerindeki yaş donmuş, el sallayan sevdiklerini bırakırsın, görüşürüz dersin. Ama bilirsin ki bu gidiş zamanın yükünü sırtına yükler, eşyalarının yanı sıra. Hemen görüşülemeyeceğini gayet iyi bilirsin.

Yollar uzadıkça uzar. Başka bir şehirde açarsın gözlerini sabahın serin vaktinde. Güneş, Hoş geldin der gibi gözlerine gülümser. Hasretti ,özlemdi, ayrılıktı hepsini bir kutuya hapsedip, sen de Merhaba dersin bu yeni yaşam yerine. Doğduğun değil doyacağın yere.

Az biraz yabancılık çekersin. Ama bilirsin ki burası bakidir. Evini, hayatını kurarsın. Yeni insanlara selam vererek yaşar gidersin, yıllar geçer. Alışırsın.
 Ve gün gelir,
Kokusu değişir suyun, toprağın. Gecenin rengi, karadan daha kara olmaya başlar. Önce konduramazsın.  Miyadını doldurduğu  dank eder kafana buranın da. İnanasın gelmez. Misyonumu tamamladım, hayata dair buradaki eğitimin bitti. Git artık demeye başlar, sokaktaki kaldırım taşları. Bir zamanlar, ne olursa olsun diyerek yollara düştüğün şehir seni başka bir şehre yolcu etmek için heveslenir. Kabullenirsin.

Aklında binbir soru. Bu yeni sürgün şehrinin kapısını bilirsin de yerini bir türlü bulamazsın, bulasın gelmez. Orada yaşayacağın evi ararken, caddelerde eski şehrinin havasını aradığını hissedersin. Aslında epeydir canın çekiyordur bu yeni şehri de ,eskisi sırtından seni itmeden cesaret edememişsindir . Orası da çağırır seni, usul usul gel der. Zamanı geldi, yerin benim yanım, haydi gel…! Güvenememişsindir kendine. Acaba ? dersin. Yine kucaklar mı yeni dostlar burada beni ? Yeni tecrübeler, yeni umutlar, yeni kalp kırıklıkları, yeni hayaller, yeni sevgiler yaşayacak mı ruhum?

 En önemlisi, geride bırakacağım şehri özletecek mi bu yenisi…?
 Yolculuk günü yaklaştıkça kalbin sıkışır ve anı namına ne varsa bavuluna sığdırır göç edersin. Artık geride bıraktıkların, hayatının seyir defterindeki cümlelerden ibarettir.

Her sürgün, kendi kitabını yazar ve de yazdırır yolcusuna. Mesafelerce düşünürsün, bu gitmeler nereye kadar …! Bu yeni şehir ne zaman silkeleyip atacak beni dersin sonra.

 Bir derin nefes alır ve hayata dair Bildiğin ne varsa bu yeni şehirde, yeni insanlara, yeni dostlara gülümsemek için adımlarını hızlandırırsın. 
Ayrıldığın şehre usulca teşekkür edersin yaşattığı acı, tatlı her tecrübe için. Kalbindeki yerini taze tutarsın. İçin sevgiyle dolar. Ama geri dönmeyeceğini de bilirsin.

 Yüzünü güneşe döner ve yürürsün yeni hayatına, yeni şehrine , yuvana, hayatına…
Ta ki bir başka bir şehir seni çağırana kadar...

Esra ULUERGÜVEN

OLAY AYDIN