GÜLÜCÜK…

Sendedir, sana aittir, parçandır...

Tamamen hesapsızdır. Geleyim mi? Gelsem nasıl olur? Gelsem şuna yol açar mı diye düşünmez, pat diye gelir. Çağırınca da gelir ama emanet gibi durur, iğreti görünür, zorlanmayı sevmez, yerini yadırgar, pek fazla kalmaz.

Kendi kendine yeter ama boyundan büyük şeyleri başlatmaya da bayılır. Hatta her şeyi hınzırca o başlatır ama noktayı da daima kendi koyar.

Aslında yüzümüzde aynı anda 17 tane kasın çalışması ile ortaya çıkan, bazen farkında olmadan yaptığımız hareket: Gülmek, gülümsemek, yüzümüze gülücük konması!

 Konargöçer, yerini ya kahkahaya bırakır ya da uçar gider. Nefes kadar ihtiyaçtır da yokluğu çok batar göze, varlığından ziyade.

Beklenmedik olanı makbuldür. Adına şarkılar yazılır:

 “Gülünce gözlerinin İçi gülüyor

Kendimi senden alamıyorum...”

Sabah işe giderken hiç beklemediğin anda uzaktaki pencereden sallanan el ne iyi hissettirir insana! Yolun kalan kısmını yüzüne asılı gülücükle yürürsün.

Eski fotoğraflara bakarken, yaşanan tatlı zamanları hatırlarsın,  yine yüzüne konar mutlu bir gülücük.

O nefis kokan muhteşem yemeği tabağına alırken yanağına konar da yemek boyunca damağındaki tada eşlik eder gülücük.

Hayatındaki ilkleri getir aklına.

İlk bisikletin, ilk mezuniyetin, ilk işin, ilk aşkın... Kondu mu yanağına gülücük?

Bekleyişlerini düşün ve sonunda kavuşma anını, bak bak yüzünde oluştu bile gülücük.

Ağrın sızın dindiği zaman, hastalığın bitip sağlığına kavuştuğunda da oh çekersin ya gözünün önüne getir bak,  geldi, yüzünde yerleşti bile gülücük...

Bakışırsın, karşı karşıya gelirsin, konuşamazsın, sana ilgisi var mı yok mu anlamazsın, göz göze defalarca gelirsin de beklediğin kıvılcımı ateşler ya o ilk gülücük...

Parkta mutlu oynayan çocukları izlerken, sevdiğin bir arkadaşınla kahve içmek için yola koyulmuşken, seni tatile götürecek otobüs hareket ettiğinde, yağmur sonrası toprak kokusunu içine çekerken,  sevdiğin şarkı çalmaya başladığında, uzun bir kış sonrası bahar güneşine bakarken, sevdiğin kişiyi uyurken izlediğinde, bebeğine sarıldığında, o sokaktaki minik yavru kediyi beslerken, kendin için bir şeyler yapmanın hazzını hissettiğin o an,  önemsediğin kişi fotoğrafına “Like" attığında, patlattığın kocaman kahkahanın en son noktalama anında...

Bırakın konsun yüzünüze, sakın kovalamayın!

Öyle çok yakışıyor ki size. Emeksiz, zahmetsiz, ücretsiz.

Düşün düşün içinden çıkılamayan zamanlarımız hep oldu. Her birimizin hayat gailesi farklı. Çözümsüz görülen durumlarda birer gülücük molası vermeyi ihmal etmeyin dostlar, inanın iyi gelecek. Sonra kaldığımız yerden devam ederiz, dertse dert, zorluksa zorluk...

Bence okumayı bitirirken aynaya bakın, konmuştur eminim yüzünüze birer gülücük!

Gülücüksüz kalmamanız dileğimle...