Bugün 1 Mayıs  Emek ve Dayanışma günü. Emek ve Dayanışma gününe tarımsal üretim, çiftçi gözü ile bakmak istiyorum.  En yüce değer emektir diyoruz, yedigimiz her lokmada, içtiğimiz her yudum sütte, meyva suyunda, soframızı şenlendiren turşudan, bahararata, marketteki her üründe çiftçinin alın teri var, emeği var.  Diyorum ki bugün karnınız doydu ise Allaha şükredin ama çiftçiye, köylüye de teşekkür edin. Bu bilinç maalesef halen oluşmadı. Bir kıtlık, yokluk gelmeden bu bilincin oluşması şart. 

Hepimizi doyuran, giydiren, meyva suyundan turşuya, etten, sütten her türlü gıdada emeği olan köylü, çiftçi neden zor durumda? Bu sorunun cevabını bulmak zorundayız. Cevabı bulmak yetmez çözümde bulunmalı. 

Bu kadar teşviğe,  hibeye, desteğe rağmen  kırsal  kalkınmada  yeterli başarıyı  gösteremiyoruz, köyler neden zenginleşmiyor derseniz verilen yardımları, hibeyi, desteği  gerçekten  ihtiyaci olan çiftçi, köylü, çoban almıyor, zengin sanayici, büyük çiftlikler, büyük  çiftçiler  alıyor. 

İstenen evraklar, tapular, teminatlar, teklif mektupları, planlar, projeler bunların  hiç birini ne bir küçük çiftçi ne de bir  köy muhtarı hazırlayabilir ne de hazırlatabilir.

Bu kadar güneş tarlası var bir köyümüze ait olan bir  güneş  enerji tesisi  var mi? Her yer yel degirmeni gibi rüzgar enerji santrali.   Bir köyümüz, köylümüz, köy muhtarlığımız, köy  kooperatifimiz bir RES, bir GES hadi enerji santralini geçtim üretime yönelik   kaç tesis kurabildi? 

Şu kadar destek, hibe, teşvik verdik deniyor ama kime veriliyor bunu da görmek lazım. Çiftciye, köylüye dokunmazsak, yardımcı olmazsak, korumazsak  bilin ki gelecek yıllarda açız. Tarımsal üretimin devam etmesi için teşviklerin, hibelerin  ulaşması gereken yer çiftçidir, köylüdür, kırsalımızdır. 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Gününüz kutlu olsun.